لعل المأزق الأكبر الذي يواجه الحركات الإسلامية اليوم (وفي كل وقتٍ تنحدر فيه للتحزُّب) هو الرغبة في بديلٍ جاهز يستفرغ الجهد التنظيمي؛ بغض النظر عن مآل ذلك الجهد، أو طبيعة توظيفه، أو حتى المصرف الذي سينحدر إليه. وبناءً على تفرقتنا بين الحركة الإسلامية والحركات الإسلاميّة، باعتبار الأولى هي المجتمعات التي أسلمت وجهها لله والثانية هي التنظيمات والأحزاب المتقوقعة على هامشها؛ فوحدها الحركات/التنظيمات الحزبيّة الهرميّة قد تُعاني ذلك المأزق بعد انسداد أفق الممارسة السياسية. وتتفاقم الأزمة في حالات البنى صاحبة القواعد التنظيمية الكبيرة،
The Islamic World Peace Forum take an exclusive interview with Zafar Bangash, Islamic movement journalist and commentator in Toronto, Canada and the Director of the The Institute of Contemporary Islamic Thought (ICIT), to ask about some concepts considered as the keywords and basic ideas in this regard...
Without Palestinian resistance, the Zionists would have usurped the entire land of Palestine and stubbornly maintained that Palestinians are quite happy under Zionist occupation. Zafar Bangash, Director of the Institute of Contemporary Islamic Thought (ICIT), and the author of Diplomacy and Just Peace in the Seerah of the Great Messenger that translated by IWPF, a suburb of Toronto, made the remark in an interview with IQNA on the Zionist regime's offensives against the oppressed Palestinians.
(One of the Muslim countries with a tense political situation and an emerging Islamic identity which is not being covered by the corporate media is Azerbaijan Republic. In order to acquaint the Muslim Ummah with the situation in Azerbaijan, 5Pillarz conducted an interview with Maksud Djavadov, who is a researcher for the Toronto-based Institute of Contemporary Islamic Thought (ICIT) and a journalist for ICIT’s publication, Crescent International, specializing in covering the Muslim countries of the former USSR.)
ஒரு அறிஞர், பேச்சாளர், போராளி என்றளவில் ஷெய்க் யூசுஃப் அல்-கர்ளாவி நீண்டதொரு சாதனைப் பட்டியலைக் கொண்டவர். எனினும், அவரின் சமீபத்திய நிலைப்பாடு உம்மத்தில் பலரையும் அதிர்ச்சியடைய வைத்திருக்கிறது. அவர் முஸ்லிம்கள் மத்தியில் உட்பூசலையும் போரையும் தூண்ட முயற்சிப்பது ஏன்?
TEHRAN (FNA)- Prominent Muslim thinker, Zafar Bangash, lashed out at the US for continuing its dishonest and dual-track approach towards Muslims and pursuing a completely biased position on Israel's large-scale invasion of the besieged Gaza Strip.
The Islamic World Peace Forum holds " International Symposium on Diplomacy and Soft Power in the Seerah of the Prophet " In this regard IWPF has had an interview with Dr. Zafar Bangash, Islamic movement journalist and commentator in Toronto, Canada and the Director of the The Institute of Contemporary Islamic Thought (ICIT), to ask about some concepts considered as the keywords and basic ideas in this regard...
(நபிகளார் எவ்வாறு அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றினார்கள், எவ்வாறு அதைப் பிரயோகித்தார்கள் என்பது சீறாவைப் பொறுத்தவரை முஸ்லிம்களால் முறையாக ஆய்வுசெய்யப்படாத ஒரு அம்சமாகவே எஞ்சியிருக்கிறது. சீறாவின் மென்னதிகாரம் (Soft-power), வல்லதிகாரம் (Hard-power) இரண்டு பற்றியும் நாமொரு பார்வை செலுத்த வேண்டியுள்ளது.
In the last days of the Ottoman Empire, the people of the Arabian Peninsula had gone back to their pre-Islamic tribal existence of warfare and banditry. This was the time of European intrusion into the Muslim World, a world that became the victim of a web of international intrigue the like of which the world had not as yet seen.
1The news came that Saudi Arabia has detained for four to five days at two of its international airports without adequate food or drink and under deplorable condition, and then turned back more than a thousand of our women pilgrims who were not accompanied by a Mahram, a husband or a non-marriageable close relative.
பலவீனமாகி நொறுங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு கருத்தியலால் சிக்கலுற்றிருந்த முஸ்லிம் உலகின் பழுதடைந்த அரசியல் கட்டமைப்புகளை வாய்ப்பாக்கி, அதன் வளங்களைச் சுரண்டுவதற்காக ஐரோப்பியக் காலனியவாதிகள் பதினேழாம் நூற்றாண்டு வாக்கில் முஸ்லிம் உலகின் கதவுகளைத் தட்டினர். அதிலிருந்தே முஸ்லிம் வரலாற்றின் இரண்டாம் கட்டம் துவங்கியது. முஸ்லிம்களின் அரசியல் திறன்கள் அப்போது சகல கோணங்களையும் அல்லது வருங்கால விளைவுகளையும் நுணுகியுணரும் திறன்படைத்தவையாக இருக்கவில்லை; அவர்களின் இராணுவங்கள் ஒழுங்கு குலைந்து பிளவுபட்டுக் கிடந்ததுடன், அதிக விலைதரும் எவருக்கும் தமது விசுவாசத்தை தாரைவார்க்கவும் தயாராக இருந்தன.
முஸ்லிம் நாடுகளில் (குடிமை அல்லது இராணுவப் பின்னணி கொண்ட) சில குறிப்பிட்ட தனிநபர்களோ குடும்பங்களோ இப்படியொரு நீண்டநெடுங்காலம் ஆட்சிசெய்ய முடிவது எப்படி? அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களாயினும் அவர்களை எதிர்ப்பவர்களாயினும் வன்முறை மற்றும் பலாத்காரத்தையே சார்ந்திருப்பது ஏன்? பிரபுத்துவ அல்லது சர்வாதிகார ஆட்சிமுறைகளுக்குள் அவற்றை விழச்செய்யும் பிரத்யேகமான எதுவும் அவற்றின் வரலாற்றுப் பரிணாமத்திலேயே இருக்கின்றதா?
In an interview by the Turkish based World Bulletin with, North America's two leading Muslim thinkers, Contemporary Islamic Thought Institute President Mohammed al-'Asi and Crescent magazine Editor in Chief Zafar Bangash, two thinkers talked about the understanding of the Islamic movement and the need for creating a new language without using western concepts, as well as al-'Asi's 30 volume first English commentary of the Qur'an.
On the side line of the summit of the Forum for the proximity of the Islamic Schools of Thought held in Tehran in autumn 2010, Taqrib News Agency the subsidiary to the Forum got the opportunity to meet with Imam Muhammad al-Asi and ask him for the answer to some questions regarding Shia and Sunni relations, the Muslim Image in the US and the mosque which was supposed to be built two blocks away from the site of 9/11 called Ground Zero. Following is the script of our interview with him.
The Muslim Institute emerged from talks in 1972-73 among a group of young Muslims in London led by the late Dr Kalim Siddiqui. Its foundation proper can be dated to the publication of the Draft Prospectus of the Muslim Institute, its foundation document, in 1974.
In an age before the Internet, therefore, the key instrument of this work was the Crescent International newsmagazine, published from Toronto.
The Muslim Parliament of Great Britain, inaugurated in 1992, emerged from a study into the Muslim situation in Britain by the Muslim Institute, London, under the leadership of Dr Kalim Siddiqui, during the Rushdie affair in 1989-90. Unfortunately it was to decline rapidly following his death in 1996, and was defunct to all intents and purposes within a few years.
இன்று ‘மூன்றாம் உலகு’ என்றழைக்கப்படும் நிலப்பகுதிகளை ஐரோப்பிய-அமெரிக்க சக்திகள் பலாத்காரமாகப் பௌதிக ரீதியில் பிடித்துவைத்து, நம்பவொண்ணா அளவில் அவற்றின் வளங்களைச் சுரண்டிவந்த ஒரு வரலாற்றுக் காலகட்டமே காலனித்துவம் என்று பெரும்பாலும் தற்போது புரிந்துகொள்ளப் பட்டிருக்கிறது. மேற்கத்திய சக்திகளின் இந்த அமைப்பு ரீதியான கொள்ளை ஸ்பெயினிலிருந்து துவங்கியது.
Most Muslims know that shirk—associating partners with Allah—is the greatest sin one can commit. There are numerous ayaat in the Qur’an (2:165, 4:48, 6:22, 6:137, 6:151, 31:13 and many others) that attest to this. What is less well understood is that there are different forms of shirk. Idol-worship is only one form; Hindus and Buddhists apart, few people now indulge in idolatry, but shirk is widely practised, even among Muslims, without many being aware of it. We need to identify these forms at both the individual and societal levels.
முஸ்லிம்கள் இன்று ஏறத்தாழ எல்லா முனைகளிலும் தாக்குதலுக்கு ஆளாகிவருகின்றனர் —இராணுவம், கலாச்சாரம் மற்றும் இடைப்பட்ட சகல முனைகளிலும் தாக்கப்படுகின்றனர். ஈராக், ஆஃப்கானிஸ்தான், பாலஸ்தீன், செச்சன்யா போன்ற நாடுகளில் அந்நியப் படைகளால் அவர்கள் ஆயிரக்கணக்கில் பலிகொடுக்கப்படுவது மட்டுமின்றி, முஸ்லிம் நாடுகள் பலவற்றின் சொந்த இராணுவங்களே கூட முஸ்லிம்களைத் தாக்கி வருகின்றன —எடுத்துக் காட்டு: பாகிஸ்தான், எகிப்து, அல்ஜீரியா, துனீஷியா, மொராக்கோ. இந்த இராணுவத் தாக்குதல்கள் போதாதென்று மேற்குலகின் கலாச்சாரத் தாக்குதல்கள் வேறு. எனினும், சவூதிகள் புனித மக்கா-மதீனா நகரங்களில் —முஸ்லிம்கள் இவையிரண்டையும் சேர்த்து ஹரமைன் என்றழைக்கும் அந்நகரங்களில்— எடுக்கும் நடவடிக்கையோடு ஒப்பிடும்போது, மேற்கண்ட கொடூரமான யதார்த்தம் கூட முக்கியத்துவமற்றதாகத் தெரிகிறது. பேராசையும் வஹாபிஸ ஆர்வ வெறியும் நச்சுக்கலவையாக சேர்ந்துகொண்டு இஸ்லாமிய நினைவுச் சின்னங்களின் அழிப்புக்கு வழிவகுத்துள்ளது. இவை, துவக்ககால இஸ்லாத்தின் செழிப்பான வரலாற்றுப் பாரம்பரியத்தை இன்னும் சில வருடங்களில் நிரந்தரமாகத் துடைத்தழித்துவிடும் எனத் தெரிகிறது.
